Bardzo lubię to zdjęcie

Tak sobie pomyślałam, że mój blog nie musi być tylko i wyłącznie na temat karteczkowych prac. 

Zajrzałam na bloga Modrak, gdzie trwa zabawa w umieszczanie zdjęć, do których ma się szczególny sentyment. 

Ja mam wiele takich zdjęć, ale wybrałam takie:

To mój kochany piesio - Milka, której już niestety ze mną nie ma :( 

Odeszła latem zeszłego roku... Bardzo za nią tęsknię, bo była ze mną przez większość życia, dobre 17 lat. Jest mi podwójnie przykro, ponieważ nie zdążyłam się z nią pożegnać... 

Nie było mnie akurat w domu, gdy wróciłam, była już zakopana w naszym domowym ogródku... 

Cały czas była zdrowa, oprócz tego, że nie widziała na jedno oko i wiadomo - coraz słabiej słyszała. 

W tym czasie mój Tato, kładł kafelki na schody od werandy, cały czas sobie siedziała blisko niego, towarzyszyła mu... Może czuła, że to już ten czas się zbliża. W ten dzień, kiedy zdechła, z tego, co mi rodzinka mówiła, przyszła ze swojego legowiska na schody, zaczęła piszczeć. Brat wziął ją na ręce, jeszcze zamerdała ogonkiem... Zaniósł ją do siebie, a jak wrócił po 10 minutach, już nie żyła. 

Mam jakieś wyrzuty sumienia, że mnie z nią nie było. 

Jak człowiek potrafi się związać ze zwierzęciem...

Teraz mam już nowego pieska, tym razem samczyka. To mieszaniec, mama jamniczka - ojciec nieznany :D 

Urwis z niego niesamowity!

Ma 9 miesięcy i nieźle daje nam popalić - przekopuje ogródek, niszczy mojej Mamie kwiatki, zdejmuje pranie z linek, gryzie buty, kable itp. itd. No psotnik niesamowity! 

Czasem już nam puszczają nerwy, ale jak popatrzy na Ciebie tymi swoimi oczkami, to cała złość mija momentalnie :) 

Przedstawiam Wam Naffiego: 

Na drugim zdjęciu próbował podkraść mi galaretkę w czekoladzie, którą dostałam od Taty na Dzień Kobiet :)

MIŁEGO WIECZORKU WSZYSTKIM!